کاش آن آینه ای بودم من
که به هر صبح تو را میدیدم
می کشیدم همه اندام تو را در آغوش
سرو اندام تو با آن همه پیچ آن همه تاب
آنگه از باغ تنت می چیدم گل صد بوسه ی ناب